معرفی کتاب

بنای معرفی دیوان را در این سایت نداریم اما این یکی را به دلیل یک نکته مهم در آن معرفی می کنم. سعیدای نقشبندی یزدی شاعری است از نیمه دوم قرن یازدهم هجری که تنها تاریخی که از او روشن است این است که در دوره شاه سلیمان صفوی که تا سال 1104 زنده بوده و شاهی کرده به اصفهان آمده است. یزدی هم بوده چون به این نام در تذکره ها شهره است. نقشبندی است به این دلیل که شغلش نقشبندی روی پارچه یا ... بوده است (نه نقشبندی به معنای فرقه صوفی مشهور). در ضمن مدتها نیز در بلاد مختلف بوده و از غرایب آن که زمانی را در حلب سپری کرده است. از همه شگفت تر این است که یک یزدی که اگر هم تا این زمان سنی مانده باشد باید شافعی باشد این بار حنفی از آب در آمده است. در عین حال هیچ یک از تذکره نویسان دوره اخیر صفوی که از قضا روی تشیع حساسیت دارند به این تسنن او اشاره نکرده اند. اما تسنن او هم نوعی تسنن دوازده امامی است که بارها در باره اش صحبت کرده ام. مهم ترین شاهد آن این شعر او در همین دیوان 319 صفحه ای است که به ضمیمه فهارس خوب آن در 410 صفحه منتشر شده است. اما شعری از او که حکایت از تسنن دوازده امامی دارد این است:
همچون دو زلف از دو طرف نسبتم بود
با آفتاب گرچه پریشان و ابترم
تعیین این دو نسبت مذکور را کنم
من پیرو محمد و آل محمدم
بوبکر پیشوای طریق شریعت است
من در طریق اویم و هم اوست مرشدم
عمر کند شفاعت من پیش مصطفی
در نامه گرچه هست گناهان بی حدم
نامت نگیرم از ادب ای صاحب دو نور
خاک ره تو به ز صفای زبرجدم
یا مرتضی علی ولی شاه با وقار
من هرچه هستم از تو اگر نیک اگر بدم
بعد از علی امام مشخص حسن بود
بعد از حسن حسین بود در جهان علم
زین جهان و زینت عقباست عابدین
باقر امام بر حق و من آن درم
گر آب لطف جعفر صادق رسد به من
شاید که از نهال صداقت ثمر خورم
سباب و خارجی شنوند این و غم خورند
موسای کاظم است امام مقررم
تقوی ز ما برای تقی حق قبول کرد
باشد نقی امام زمین و زمانه ام
دام رضای خود به رضای ت و یا علی
موسی اگر رضاست ز من تاج بر سرم
یا رب به حرمت حسن عسکری که زود
مهدی کند خروج شود یار و یاورم
صبحی اگر آفتاب نبوت طلوع کرد
من در نهاد بیضه همین بانگ می زدم
دارم هزار شکر سعیدا که در جهان
در مذهب حنیفه و دین محمدم.
(ص 273).