معرفی کتاب

شکنجه گران مي گويند<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

بهمن نادري پور(تهراني) و فريدون توانگري (آرش) دو تن از شکنجه گران معروف رژيم گذشته هستند که اکثر مبارزان و انقلابيوني که زندان رفته اند با آنها آشنا هستند. جسته و گريخته در خاطرات بازگو شده آنها قساوت تهراني و آرش بيان شده، اما تا کنون به طور خاص کتابي در باره آنها نگاشته نشده است.

کتاب حاضر اعترافات تهراني و آرش است که پس از انقلاب در زندان يا در دادگاه بيان کرده اند و سپس در روزنامه ها چاپ شده و اينک با مستند سازي آن به چاپ رسيده است.

کتاب فوق پس از تبيين نقش دستگاه اطلاعاتي و جايگاه آن در فصل اول،‌ زمينه هاي پيدايش کمتيه مشترک ضد خرابکاري را در فصل دوم بررسي مي کند. کميته مشترک ضد خرابکاري به علت ناهماهنگي بين شهرباني و ساواک تشکيل شد. کميته سوم ساواک و بخشي از شهرباني با يکديگر ادغام شده و کميته مشترک به وجود مي آيد. اين کميته بازداشتگاهي داشته که تهراني شکنجه گر معروف در آن از مبارزين اعتراف مي گرفته است. بازداشتگاه موقت کميته مشترک بعضي مواقع به زندان تبديل مي شده و حتي تا سه سال فردي را آن جا نگه مي داشتند.

در فصل سوم ابتدا به اين موضوع پرداخته شده که آيا شاه از اين شکنجه ها خبر داشته يا نه؟ تهراني اعتراف مي کند که تمام موارد طي بولتن هايي به اطلاع دربار نيز مي رسيده است.

پس از آن انواع شکنجه هاي آن دوران با ذکر خاطرات افراد مختلف بيان شده است.

مؤلف در فصل چهارم فضاي باز سياسي پس از سال 55 را بررسي کرده است. در اين سال دموکرات ها در آمريکا به رياست جمهوري مي رسند و بر رژيم فشار وارد مي کنند که فضاي بسته و استبدادي کشور را تلطيف کند. به همين علت فضاي باز سياسي در دستور کار قرار مي گيرد و در همين راستا توجه به حقوق بشر مورد توجه قرار مي گيرد. اين فضاي باز سياسي فقط به دليل وجهه بين المللي آن بوده است و طبق اعترافات تهراني و ... در باطن دستور آمده بوده که به هر ترتيبي شده، مبارزان انقلابي سرکوب شوند. تهراني مي گويد: « از سال 56 که مسئله حقوق بشر و فضاي باز سياسي در ايران اعلام شد، ساواک روش جديدي را در پيش گرفت. به اين ترتيب که کادرهاي مخفي را اگر دستگير مي شدند پس از شکنجه با سيانور و وسايل که احتمالا مجهز به صدا خفه باشد از بين مي بردند» (117ص)

در پايان فصل اواخر عمر کميته مشترک بازگو شده و سپس در فصل پنجم با عنوان «فروپاشي دژ» تصرف و تسخير کميته مشترک و دستگيري شکنجه گران بازگو شده است.

فصل ششم اعترافات تهراني، آرش و بقيه است. هشت جلسه اعترافات دادگاه اينان است. پايان بخش اين فصل اعترافات ديگر بازجويان و شکنجه گران ساواک است. پس از آن فهارس آمده و سپس از صفحه 335 تا پايان کتاب اسناد و عکس ها آمده است.

فهرست مطالب کتاب به ترتيب زير است:

فصل اول: جايگاه و نقش دستگاه اطلاعاتي

فصل دوم: زمينه هاي پيدايش کميته مشترک ضد خرابکاري

فصل سوم: فرازهايي از بازجويي (ارعاب، تهديد، خشونت)

فصل چهارم: بازي سياسي در فضاي باز سياسي

فصل پنجم: فروپاشي دژ

فصل ششم: اعترافات

اولين جلسه دادگاه

دومين جلسه دادگاه

سومين و چهارمين جلسه دادگاه

پنجمين جلسه دادگاه

ششمين و هفتمين جلسه دادگاه

هشتمين و نهمين جلسه دادگاه

ساير بازجويان

اعترافات تهراني و کمالي درباره ساير بازجويان

کتاب، در کل از سطح علمي آن چناني برخوردار نيست و جاي کار بهتري باقي است.

عليرضا اباذري