معرفی کتاب

پژوهش حاضر به بررسی حکومت محلی آل کیا، یکی از حکومت های محلی ایران، در بخش شرقی گیلان می پردازد. آل کیا بیش از دو قرن (1000-760 ه.ق) بر نواحی شرقی سفید رود که در آن روزگار به «بیه بیش» معروف بود حکومت کرد و سرانجام بساط حکومت آنان به دست شاه عباس پایان یافت.

حاکمان کیایی جملگی از سادات بودند و نسب آنان به امام سجاد (ع) می رسید. آنان با کنار زدن رقبای سیاسی و مذهبی خود در منطقه، قدرت را به دست گرفتند و حکومتی را که در فاصله قرن های هشتم تا دهم ه.ق در شرق گیلان ایجاد کردند، متکی بر مذهب شیعه بود و حاکمان آن به عنوان بالاترین مقام سیاسی و مذهبی در رأس امور قرار داشتند. سر انجام حکومت آنها در سال 1000 ه.ق به دست شاه عباس اول برچیده شد.

ناحیه گیلان به استناد منابع از زمان های دور به شکلی مستقل و به دور از نظارت حکومت های دیگر اداره می شد و در برخی ایام نیز شاهد به قدرت رسیدن همزمان چندین حکومت محلی بود. آل کیا در بین حکومت های محلی پس از اسلام، طولانی ترین حکومت را داشته است.

محورهای اساسی بحث در این کتاب عبارتند از: بررسی ویژگی های جغرافیایی، اقتصادی، مذهبی و سیاسی حکومت آل کیا. با توجه به این نکته، نویسنده بر آن است تا در هفت فصل به علل شکل گیری، تداوم و سقوط حکومت آل کیا در گیلان بپردازد.   

فصل اول: نقد و بررسی منابع و تحقیقات

فصل دوم: جغرافیای گیلان

فصل سوم: قدرت یابی آل کیا در گیلان

فصل چهارم: اقتصاد گیلان

فصل پنجم: سیاست مذهبی آل کیا

فصل ششم: سقوط آل کیا

فصل هفتم: نتیجه گیری و جمع بندی مطالب