معرفی کتاب

از دید مؤلف فلسفه یونانی، حاصل برخورد دو جهان بینی از اساس متفاوت، یعنی جهان بینی حاکم بر فلسفه و علوم یونانی و جهان بینی قرآنی است. آنچه از برخورد این دو جهان بینی به وجود آمد فلسفه ای بود که اگر چه در صورت بیشتر یونانی ولی در محتوا عمدتا قرآنی بود. اما اطلاق پسوند اسلامی بدان، از این رو شایسته است که نوع نگرش و شیوه برخورد آن با مسائل و دگرگونی ای که بر اساس این نگرش در فلسفه یونانی پدید آورد شدیدا متأثر از قرآن بود. مؤلف برای نشان دادن تفاوت این دو جهان بینی از شیوه تحلیل زبانی استفاده می کند. در این میان تکیه اصلی او بر تفاوت بنیادین زمان نگری قرآنی با زمان نگری یونانی است. بر مبنای این زمان نگری، همه مقولات فلسفه یونانی آمده در فلسفه اسلامی، شکل ویژه ای به خود می گیرند که با صورت یونانی شان بسی متفاوتند. گویا مرحوم مؤلف قصد داشته تا رد پای این نگرش و دگرگونی حاصل از آن را در کلیه معارف اسلامی پی جویی کند. اما متأسفانه به چنین توفیقی دست نیافته است. اگرچه امید است نظریه جالب نویسنده، توجه صاحبنظران را به بازاندیشی در فلسفه و معارف اسلامی برانگیزاند.

فهرست مطالب کتاب: 

فصل یکم: خطوط اساسی ساختار اندیشه یونانی و تفاوت آن با شاکله اندیشه قرآنی

فصل دوم: تلقی قرآن از زمان

فصل سوم: تلقی از واقعیت متناسب با تلقی قرآن از زمان

فصل چهارم: شناخت واقعیت بر اساس قرآن